Te gast bij Huis Vermeer: 24 uur toerist in eigen stad

Voor één dag maak ik een uitzondering op mijn normale werkzaamheden. Tuurlijk; het heeft alles te maken met online marketing en social media in het bijzonder. Voor één dag bekijk ik Grand Boutique Hotel-Restaurant Huis Vermeer door de ogen van een influencer. En daar heb ik een potje zin in!

Al eerder bekeek ik mogelijkheden om eens 24 uur volledig op mezelf te zijn. Geen huishouden dat wacht, geen kinderen die iets van je willen en geen planning die roept. Gewoon even 24 uur voor mezelf. De tijd in kunnen delen zoals het mij uitkomt. What’s not to like? Precies! Toen Marie van Huis Vermeer mij dan ook voorstelde om, als dank voor mijn hulp, hun 24 Hour Get Away arrangement te testen, hoefde ik ook niet lang na te denken. I will!

Woensdag 15.00
Tijd om mijn spullen te pakken. De kamer zou al eerder vrij zijn, maar mijn planning helaas nog niet. De 24 uur gaan in als ik man en kind een zoen heb gegeven en de auto instap. Heerlijk vooruitzicht. Zoveel zin om in de watten gelegd te worden. Tijdens het korte ritje bedenk ik alvast wat allemaal leuk is om vast te leggen. Want ja; het voelt toch een beetje ongemakkelijk om helemaal niets terug te geven voor zo’n mooi arrangement. Daarom heb ik voorgesteld dat ik er gedurende die 24 uur wel verslag van wil doen. Het pontje is een mooi eerste shot. Toeristischer wordt het niet toch?!

16.00 uur
Na een razendsnelle check-in kom ik op de kamer. Wauw! Dit is niet de stijl die ik normaal snel zou boeken (want: strak, wit met retro details versus kleur, klassiek met barokke details), maar ik ben aangenaam verrast! De kamer is ruim, heeft prachtige details en een bad. I. Love. Badderen. Het uitzicht op de Lebuïnus maakt het plaatje compleet. Hier kan ik het wel 24 uur volhouden. Maar net als ik met een glaasje cava ben gesetteld, bedenk ik me dat die rok voor het diner wel leuk bedacht is, maar ik de panty vergeten ben. Iets met haastige spoed… De cava moet maar even in de minibar wachten, ik vlucht de stad in.

17.30 uur
Om eerlijk te zijn heb ik dit niet gemist. Dat haastige. Het gevoel dat als je iets niet hebt, je tóch nog even de stad in kunt (MOET) om dat ene ding te halen. Voor wie het niet weet: ik heb 13 jaar in de binnenstad van Deventer gewoond en herken deze zelf opgelegde dwang dus uit duizenden. Afijn. Als ik er toch ben, kan ik er maar beter even van genieten. Dus slenter ik rustig door de stad, loop een paar winkels in en bekijk wat etalages. Ondanks Corona is er nog genoeg te doen en blijkt het nog best druk ook. Als ik op mijn horloge kijk zie ik dat het al bijna half 6 is. Tijd om terug te gaan, want om 6 uur word ik voor het diner verwacht. Hoezo ‘me-time’? Ben ik vrij, word ik nog geleefd. Haha.

18.00 uur
Uiteindelijk sta ik om stipt 18.00 omgekleed, opgemaakt en met enorme trek in het restaurant. Laat de avond maar beginnen, ik ben er klaar voor! Er blijken al twee tafeltjes bezet in de ruimte waar ik plaats mag nemen. Ik kan dus naar hartenlust luisteren naar het geroezemoes en hun gesprekken. Toch voelt het een beetje kaal. Zo alleen aan een tafeltje. Lekker eten en drinken is echt een van de dingen die ik het liefste doe, maar wel graag met iemand. Om te delen, om te kunnen kletsen en te lachen. Alleen is toch maar alleen. Lesson learnt. Het eten en de lieve bediening van Huis Vermeer maakt echter heel veel goed. Wat. Een. Feestje. Is. Dit. Maar echt! De smaken, de opmaak, de sfeer er omheen. Het klopt gewoon helemaal. Het bijpassende wijnarrangement dat Daniël voor mij geselecteerd heeft maakt het plaatje compleet. Alles moet natuurlijk even op de foto gezet worden. Dus tijd om na te denken dat ik ‘all by myself’ ben is er eigenlijk niet eens.

20.30 uur
Terwijl ik geniet van de enórme kaasplank en bijbehorend glaasje port, raken de laatste gasten in gesprek. Ze blijken allemaal een beetje uit de buurt te komen en delen hun verhalen. Als iemand aan mij vraagt wat ik ‘helemaal alleen’ hier doe, antwoord ik dat ik aan het werk ben. Huh? Ik had toch 24 uur voor mezelf? Ja, maar het leven van een influencer voelt toch echt wel meer als werk, dan als relaxen. Je wilt het beste uit de beleving halen. Mensen inspireren en enthousiasmeren. Ze laten verlangen om óók (of moet ik zeggen wél) 24 uur lang te genieten van alles wat Huis Vermeer te bieden heeft. Om half 10 besluit ik naar boven te gaan om van een warm bad te genieten. Finally me-time: heerlijk!

Donderdag 6.45 uur
Wakker worden met uitzicht op de Lebuïnus. Wie wil dat niet? Als rasechte Deventernaar vind ik het heerlijk. Om 7 uur hoor ik het bekende klokkenspel. Dat heb ik dus wel gemist; wakker worden met de geluiden van de stad. Ik besluit een kop koffie te maken en mij voor het raam te nestelen. Op het grote kerkhof zie ik mensen voorbijlopen, fietsen en rijden. Zij wel. Zij moeten ergens op tijd zijn. Het besef dat mijn 24 uur nog niet zijn afgelopen landt eindelijk. Hoe heerlijk is dit. Al mis ik mijn kleine meisje best een beetje, alleen wakker worden voor één ochtend is zo slecht nog niet.

8.00 uur
Wat staat er voor vandaag eigenlijk op mijn planning? Niet niks natuurlijk. Ik kan nou eenmaal nooit ‘niks’ doen. Mijn eigen socials moeten worden bijgewerkt en ik besluit een uitgebreid artikel te schrijven over mijn 24 hour get away. Leuk voor mij, leuk voor Huis Vermeer en leuk voor toekomstige gasten om te lezen. Hoop ik althans… Dus pak ik mijn laptop en begin mijn ervaringen op te schrijven. Als ik alles teruglees, besef ik eens te meer hoezeer ik genoten heb van dit eerste deel. Inmiddels hoor ik de kerkklok 9 uur slaan en besef ik dat ik een beetje op moet schieten, omdat ik om 10 uur mag ontbijten. To be continued!

10.00 uur
Breakfast is served. Letterlijk dus. Hier doen ze niet aan een buffet, maar serveren ze het complete ontbijt aan je tafel uit. I love it! Brood en verschillend beleg, jus d’orange, fruit, croissantje, yoghurt, ei; alles verser dan vers. Krantje en een cappuccino erbij en het voelt ineens echt als vakantie. Vooral ook, omdat ik straks word opgehaald voor een privé tour door de stad.

Margreet is mooi op tijd. Heeft zij nog even tijd voor een kop koffie, terwijl ik met lichte tegenzin mijn tas pak en mijn kamer oplever. Dag kamer 7 met je heerlijke bad, bed en prachtige uitzicht! Jas aan en gaan. Het zonnetje schijnt en ik heb enorm veel zin om met Margreet aan de stadstour te beginnen. Ik ben weliswaar geboren en getogen in Deventer, maar ik vind het nog altijd leuk om nieuwe dingen te ontdekken.

12.40 uur
Ruim 1,5 uur hebben we lopen dwalen door de stad. Waarbij ik ook nu weer tot de conclusie kom: wat is Deventer toch mooi! Heel veel verhalen gehoord. Nieuwe dingen ontdekt, maar ook een opfriscursusje gehad. Bovendien is het eten van de avond ervoor en de ochtend er wel lekker afgewandeld. En heb ik mijn hoofd leeg. Was dat niet waar deze 24 hour get away in eerste instantie voor bedoeld was? Yes dear! Terug in het hotel wacht mij een zeer uitnodigende serre om nog even lekker in te werken. Daarnaast heb ik nog een lunch tegoed. Nog 2 uur voor mijn 24 uur definitief voorbij is. Ik neem het er nog even van!

14.59 uur
C’est ca! 24 uur toerist in eigen stad. Hoe het was? Heerlijk! En, eerlijk is eerlijk, een beetje kaal zo alleen. Daar had ik echter enkel ‘last’ van tijdens het diner. Huis Vermeer heeft gastvrijheid hoog in het vaandel staan. Alles klopt. Van de details op de kamer, de service tot de gerechten die uit hun keuken komen. Het arrangement is een feestje voor elke drukbezette, veeleisende foodlover. Stop de tijd. Dan ben je een tevreden mens. Maar echt!